Butryn Zbigniew

Rekonstruktor suki biłgorajskiej i muzyk. Gra na tym unikatowym instrumencie, który po stuletniej przerwie powrócił do praktyki muzycznej.

 Urodził w 1952 roku w Janowie Lubelskim. Pracuje na stanowisku Strażnika Przyrody w Parku Krajobrazowym Lasy Janowskie w Ostoi Konika Biłgorajskiego. Jest samoukiem, grającym ze słuchu i w zgodzie z lokalnym stylem. Sukę traktuje nie jako instrument wirtuozerski, solowy, ale przede wszystkim jako instrument akompaniujący śpiewowi, stosownie do jego tradycyjnej roli.

Ma wielkie zamiłowanie do archaicznej muzyki tradycyjnej, posiada bardzo dużą wiedzę o muzyce i muzykantach swojego regionu.

Grał na basach w Kapeli Dudków ze Zdziłowic. Obecnie wraz z synem Krzysztofem i synową Martą tworzą rodzinną kapelę ludową. Ich zainteresowania skupiają się wyłącznie na dawnej muzyce wiejskiej okolic Janowa Lubelskiego, Frampola i Biłgoraja, stanowiąc próbą odtworzenia najstarszego repertuaru tych stron. Na repertuar ten składają się oberki, podróżniaki, krowiarze i polki (pykane, trzęsione, kulawki), które przejęli od takich muzykantów, jak: Bronisław Dudka ze Zdziłowic, Leon Widz z Modliborzyc, Stefan Moskal z Białej, Józef Góra z Krzemienia, Bronisław Bida z Gródek. Ze skrzypkiem Stanisławem Głazem wykonują również muzykę taneczną. Zbigniew Butryn swoją pasją dzieli się z wieloma młodymi ludźmi. W roku 2008 został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i rozpoczął działalność nieformalnej Szkoły Suki Biłgorajskiej, która do dziś jest miejscem otwartym dla uczniów i miłośników muzyki ludowej.

Na początku lat 90. XX w. Zbigniew Butryn za namową Mariana Domańskiego, redaktora Polskiego Radia, rozpoczął poszukiwania informacji na temat suki biłgorajskiej, jak również podjął się rekonstrukcji tego unikatowego instrumentu smyczkowego. Przez wiele lat dzięki uporowi, samozaparciu i miłości do muzyki, metodą prób i błędów odtworzył sukę. Przez następne lata jako lutnik-amator doskonalił swój warsztat. Na bazie tych kilkunastoletnich doświadczeń wraz z synem stworzył Pracownię Instrumentów Ludowych w Janowie Lubelskim, w której powstają przede wszystkim dawne instrumenty dłubane, takie jak: suka biłgorajska, fidel płocka, skrzypce, oktawki, mazanki, gęśle, basy, a także bębenki jednostronne z brzękadłami (tzw. sitkowe) oraz większe, dwustronne barabany.

W roku 2011 Zbigniew Butryn był mistrzem Katarzyny Zedel, podczas trzech 2-tygodniowych sesji wspólnie wykonali sukę według znanej akwareli Wojciecha Gersona z 1895 r., kopię mazanek (o kształcie ósemkowym), których oryginał z XIX wieku znajduje się w Muzeum Ludowych Instrumentów Muzycznych w Szydłowcu, zgodnie z parametrami podanymi w książce prof. Ewy Dahlig-Turek pt. „Ludowe instrumenty skrzypcowe w Polsce”.

Brał udział w programie Instytutu Muzyki i Tańca „Szkoła Mistrzów Budowy Instrumentów Ludowych” w kategorii Mistrz – Uczeń, przekazując wiedzę o budowie bębenka biłgorajskiego (obręczowego) oraz budowie żłobionych basów kujawskich.

III OKBLIM

Zgłoszone instrumenty
suka biłgorajska

Nagroda
wyróżnienie w kategorii chordofonów

V OKBLIM

Zgłoszone instrumenty
oktawka biłgorajska